Κίνδυνοι και αποτελεσματικότητα των σωλήνων των αυτιών

Οι σωλήνες αυτιών συχνά μετατρέπονται ως λύση στο επίμονο υγρό στο αυτί από τις μολύνσεις των αυτιών, επειδή η συσσώρευση υγρών μπορεί να προκαλέσει απώλεια ακοής. Ωστόσο, υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με την αποτελεσματικότητα των αυλών. Επιπλέον, οι σωλήνες αυτιών έχουν χειρουργικούς κινδύνους, συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου ανθεκτικού στη μεθικιλλίνη staphylococcus aureus (MRSA), ο οποίος είναι ανθεκτικός σε πολλά αντιβιοτικά.

Πότε να χρησιμοποιείτε τους σωλήνες των αυτιών

Γιατί είναι απαραίτητο να αρχίσουν οι σωλήνες αυτιού (σωλήνες τυμπανόστομης); Ένα μικρό παιδί έχει μικρότερο ευσταχιανό σωλήνα, γεγονός που τον καθιστά πιο επιρρεπή σε λοιμώξεις του αυτιού. Αυτός ο ευσταχιακός σωλήνας δεν επιμηκύνεται μέχρι την ηλικία των τριών ή τεσσάρων ετών.

Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής έχει κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τη διαχείριση λοιμώξεων από αυτί της παιδικής ηλικίας. Οι μολύνσεις των αυτιών συχνά επιλύονται ανεξάρτητα μέσα σε λίγους μήνες. Η Ακαδημία συνιστά να αξιολογηθεί για την απώλεια της ακοής ένα παιδί που έχει μέση ωτίτιδα με έκχυση (OME, μολυσματικό αυτί με επίμονο υγρό μέσου ωτός) για τρεις μήνες ή περισσότερο.

Η Ακαδημία έχει συστάσεις για το τι πρέπει να κάνει με βάση τη σοβαρότητα της απώλειας ακοής λόγω της ΟΜΕ. Στη συνέχεια, εάν η απώλεια ακοής είναι μεγαλύτερη ή ίση με 40 ντεσιμπέλ (μέτρια ή μεγαλύτερη), συνιστάται η χειρουργική επέμβαση (αυτί) επειδή η απώλεια ακοής σε αυτό το επίπεδο ή μεγαλύτερη είναι γνωστό ότι επηρεάζει την ομιλία, τη γλώσσα και την ακαδημαϊκή απόδοση. Για λιγότερο σοβαρή απώλεια ακοής των 21 έως 39 ντεσιμπέλ, η Ακαδημία συνιστά την παρακολούθηση της απώλειας της ακοής, καθώς η ήπια απώλεια ακοής είναι επίσης γνωστό ότι έχει αντίκτυπο.

Όταν η ακρόαση είναι φυσιολογική, αλλά η OME παραμένει, συνιστάται η επανάληψη των δοκιμασιών ακρόασης τρεις έως έξι μήνες αργότερα.

Αποτελεσματικότητα

Πόσο αποτελεσματικοί είναι οι σωλήνες των αυτιών και είναι τριών μηνών αρκετό για να περιμένουν πριν λάβουν σωλήνες; Μια μελέτη, που αναφέρεται στο Child Health Alert , έγινε το 1991 από 429 παιδιά ηλικίας κάτω των τριών ετών που έλαβαν σωληνάρια είτε αμέσως είτε εννέα μήνες αργότερα.

Η μελέτη αυτή έλεγξε την ανάπτυξη των παιδιών σε ηλικία τριών, τεσσάρων και έξι ετών και δεν διαπίστωσε καμία διαφορά στην ανάπτυξή τους. Μια μελέτη παρακολούθησης έγινε όταν τα παιδιά ήταν εννέα έως ένδεκα ετών και, πάλι, δεν εντοπίστηκαν διαφορές σε 48 μέτρα ανάπτυξης, συμπεριλαμβανομένων των ακουστικών εξετάσεων. Οι συντάκτες της μελέτης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αντί να λαμβάνουμε αυτιού μετά από τρεις μήνες μόνιμης μόλυνσης, θα ήταν καλύτερο να περιμένουμε και να παρακολουθήσουμε τουλάχιστον έξι μήνες για τα δύο αυτιά και τουλάχιστον εννέα μήνες για ένα αυτί.

Μια παρόμοια μελέτη, που αναφέρθηκε στο Archives of Disease in Childhood , έγινε από 395 παιδιά ηλικίας κάτω των τριών ετών που είχαν επίμονο υγρό μέσου ωτός για τουλάχιστον 90 ημέρες και στα δύο αυτιά ή τουλάχιστον 135 ημέρες σε ένα αυτί. Αυτά τα παιδιά έλαβαν επίσης αυτιού είτε αμέσως είτε εννέα μήνες αργότερα. Ελέγχθηκαν στην ηλικία έξι ετών για αναπτυξιακές διαφορές μεταξύ της ομάδας "άμεσης" και της "καθυστερημένης" ομάδας και κανένας δεν βρέθηκε.

Κίνδυνοι

Όπως κάθε χειρουργική επέμβαση, οι σωλήνες αυτιών έχουν σχετιζόμενους κινδύνους μόλυνσης, συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου MRSA. Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) ορίζουν μια λοίμωξη από τη χειρουργική περιοχή ως μία που συμβαίνει μέσα σε ένα χρόνο από εμφύτευση ενός ξένου σώματος, όπως σωλήνες αυτιών.

Πόσο συχνά συμβαίνει το MRSA μετά την τοποθέτηση του αυτιού; Προφανώς όχι αυτό συχνά. Ένα άρθρο του Archives of Otolaryngology του Δεκεμβρίου του 2000 αναφέρει ότι από το Δεκέμβριο του 1998 έως τον Ιανουάριο του 2000, οκτώ παιδιά που έλαβαν αυτιού είχαν αναπτύξει MRSA. Οι συγγραφείς δήλωσαν ότι αυτό ήταν μια "επίπτωση 0,2%" για το MRSA, αλλά δεν ανέφερε ποιος ήταν ο συνολικός αριθμός των παιδιών που έλαβαν αυτιού. Ωστόσο, οι συγγραφείς δήλωσαν επίσης ότι αυτή ήταν μια "εξαιρετικά χαμηλή" συχνότητα εμφάνισης του MRSA.

Επιπλέον, με βάση ένα άρθρο που εμφανίστηκε στο τεύχος Αυγούστου 2009 του περιοδικού Ωτορινολαρυγγολογίας-Head & Neck Surgery , το MRSA δεν φαίνεται να είναι τόσο συνηθισμένο στις καλλιέργειες μολύνσεων των αυτιών, είτε εμπλέκονται είτε όχι.

Μια μεγάλη μελέτη με περισσότερες από 400 καλλιέργειες αυτιών που ξεκίνησαν το 2002 έως το 2006 διαπίστωσε ότι το MRSA ήταν παρόν σε μόλις 38 (8,5%) από τις καλλιέργειες αυτιών. Επιπλέον, μια ανασκόπηση των παρελθουσών μελετών εντοπίστηκε στο MRSA σε μόλις 7% των καλλιεργειών μολύνσεων των αυτιών.

Είναι επίσης πιθανό, όπως προτείνει το The Journal of Laryngology & Otology , ότι ο τύπος υλικού που χρησιμοποιείται για τους αυτιού μπορεί να κάνει τη διαφορά. Μια μελέτη συνέκρινε τρία σύνολα, κάθε ένα από σιλικονούχους σωλήνες με επικάλυψη βανκομυκίνης, σωλήνες σιλικόνης με επικάλυψη οξείδιο αργύρου, και σωλήνες τυμπανοστομίας χωρίς επικάλυψη. (Οι σωλήνες αυτοί δεν εμφυτεύτηκαν σε κανέναν ασθενή.) Οι ερευνητές εξέτασαν το σχηματισμό βιοφίλμ MRSA και διαπίστωσαν ότι οι σωλήνες με επικάλυψη βανκομυκίνης "ουσιαστικά στερούνται" βιομάζας MRSA. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποστηρίζουν την ιδέα ότι το υλικό του αυτιού είναι ένας παράγοντας, αλλά δεν έχει ανατυπωθεί στην πραγματική ζωή.

Απογοητεύσεις των γονέων με το MRSA στο αυτί

Δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν την ιδέα ότι τα αυτιά προκαλούν MRSA . Στην πραγματικότητα, μπορεί να είναι παρούσα πριν από την εισαγωγή αυτιού, επειδή το MRSA αποκτάται τόσο στην κοινότητα όσο και στα νοσοκομεία. Ωστόσο, το MRSA στο αυτί είναι προφανώς δύσκολο να ξεφορτωθεί.

Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί με επιτυχία το MRSA στο αυτί; Μια έκθεση του 2005 στο Archives of Otolaryngology Head & Neck Surgery δήλωσε ότι έξι παιδιά με MRSA στο αυτί δεν ανταποκρίθηκαν στα συνήθη αντιβιοτικά από το στόμα. Και οι έξι υποβλήθηκαν σε επιτυχή αγωγή με από του στόματος τριμεθοπρίμη-σουλφαμεθοξαζόλη και σταγόνες ωτός (θειική γενταμυκίνη ή θειική θειική-νεομυκίνη πολυμορφίνη Β-υδροκορτιζόνη [Κορτισορίνη]). Τα περισσότερα MRSA έχει βρεθεί ότι είναι ευαίσθητα στην τριμεθοπρίμη-σουλφαμεθοξαζόλη.

> Πηγές:

> Κατευθυντήρια γραμμή για την κλινική πρακτική. Μέση ωτίτιδα με έγχυση. Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικών. 113 αρ. 5 Μαΐου 2004, σελ. 1412-1429.

> "Οι σωλήνες των αυτιών σε μικρά παιδιά βελτιώνουν την ανάπτυξη τους αργότερα;" Προειδοποίηση Υγείας για παιδιά Φεβρουάριος 2007: 3.

> Επίδραση των σωλήνων τυμπανοστομίας με επικάλυψη βανκομυκίνης σε ανθεκτικό στη μεθικιλλίνη σχηματισμό βιοφίλμ Staphylococcus aureus: in vitro μελέτη. Το Περιοδικό της Λαρυγγολογίας & Οτολογίας (2010), 124: 594-598

> Συχνές Ερωτήσεις. Χειρουργική περιοχή μόλυνσης (SSI).

> Ρολόι περιοδικών. Αρχεία της νόσου στην παιδική ηλικία. 2006 Απρίλιος. 91 (4): 371-372.

> Ανθεκτικός στη μεθικιλλίνη Staphylococcus aureus Otorrhea Μετά την τοποθέτηση του σωλήνα τυμπανοστομίας. Μια αναδυόμενη ανησυχία. Αρχεία Ορθοπεδικής Χειρουργικής Κεφαλής & Λαιμού Vol 126, Δεκ. 2000.

> Προς την ανάπτυξη κατευθυντήριων γραμμών βασισμένων σε αποδεικτικά στοιχεία για τη διαχείριση της ωτίτιδας Staphylococcus aureus ανθεκτικής στη μεθειιλίνη. Journal of Otolaryngology-Head & Neck Surgery, Τόμος 38, αρ. 4 (Αύγουστος), 2009: σελ. 483-494.

> Τριμεθοπρίμη-σουλφαμεθοξαζόλη συν τοπικά αντιβιοτικά ως θεραπεία για την οξεία μέση ωτίτιδα με ωορρηξία που προκαλείται από κοινό θηλαστικό Staphylococcus aureus ανθεκτικό στη μεθικιλλίνη σε παιδιά. Archives of Otolaryngology Χειρουργική Κεφαλής και Τραχήλου 2005 Sep · 131 (9): 782-4.