Οι κίνδυνοι της κακοήθους υπέρτασης

Όταν η υψηλή αρτηριακή πίεση γίνεται θανάσιμη

Η κακοήθης υπέρταση είναι μια σοβαρή μορφή υψηλής αρτηριακής πίεσης που προκαλεί βλάβη σε ένα ή περισσότερα συστήματα οργάνων. Ενώ σπάνια επηρεάζουν μόνο το ένα τοις εκατό των ατόμων με ιστορικό υψηλής αρτηριακής πίεσης, η κακοήθης υπέρταση μπορεί να προκαλέσει μη αναστρέψιμες βλάβες και ακόμη και θάνατο, εάν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα.

Η κακοήθης υπέρταση ορίζεται ως μια πίεση αίματος πάνω από 180/120.

Αντίθετα, μια φυσιολογική αρτηριακή πίεση είναι οτιδήποτε κάτω από 140/90.

Ενώ όλα τα μεγάλα συστήματα οργάνων κινδυνεύουν από τραυματισμό σε κακόηθες υπερτασικό γεγονός, τα νεφρά, τα μάτια, ο εγκέφαλος και η καρδιά είναι τα πιο επιρρεπή σε βλάβες. Η κακοήθης υπέρταση αναπτύσσεται γρήγορα, προκαλώντας τη ρήξη των μικρότερων αιμοφόρων αγγείων σε όλο το σώμα.

Αιτίες της κακοήθους υπέρτασης

Οι αιτίες της κακοήθους υπέρτασης δεν είναι καλά κατανοητές. Σε πολλές περιπτώσεις, φαίνεται ότι είναι αποτέλεσμα πολλαπλών παραγόντων που συμβάλλουν. Ανάμεσα τους:

Ενώ ένα ιστορικό υψηλής αρτηριακής πίεσης θεωρείται κεντρικής σημασίας για τον κίνδυνο, άλλοι, τελείως άσχετοι παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν ένα κακόηθες υπερτασικό επεισόδιο.

Αυτές περιλαμβάνουν τη χρήση παράνομων ναρκωτικών ουσιών (όπως κοκαΐνη ή μεθαμφεταμίνη), χάπια ελέγχου γεννήσεων, τραύματα κεφαλής και τραυματισμούς στη σπονδυλική στήλη.

Μερικοί από αυτούς τους παράγοντες μπορεί να εξηγούν γιατί οι νέοι άνθρωποι είναι πιο επιρρεπείς σε κακοήθη υπέρταση από ό, τι οι ηλικιωμένοι. Αντιθέτως, οι ηλικιωμένοι ενήλικες είναι πιο πιθανό να βρίσκονται σε αντι-υπερτασικά φάρμακα μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο τους.

Συμπτώματα της κακοήθους υπέρτασης

Επειδή η κακοήθης υπέρταση επηρεάζει τα όργανα που είναι πιο ευαίσθητα στις αλλαγές της αρτηριακής πίεσης, τα συμπτώματα εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη θέση του αγγειακού τραυματισμού. Μερικά από τα πιο κοινά σημεία περιλαμβάνουν:

Ενώ αυτά τα συμπτώματα δεν είναι αποκλειστικά για την κακοήθη υπέρταση, συνδέονται με μια σειρά δυνητικά σοβαρών παθήσεων όπως καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό επεισόδιο ή νεφρική ανεπάρκεια. Για το λόγο αυτό μόνο, τα συμπτώματα όπως αυτά δεν πρέπει ποτέ να αγνοηθούν.

Θεραπεία κακοήθους υπέρτασης

Η διάγνωση της κακοήθους υπέρτασης γίνεται με τη λήψη της αρτηριακής πίεσης του ατόμου. Οι ασθενείς που διαγνώστηκαν θα πρέπει να γίνουν αμέσως δεκτοί στο νοσοκομείο για προσεκτική παρακολούθηση και θεραπεία. Ανάλογα με το πόσο σοβαρό είναι το συμβάν, μπορεί να χρειαστεί είσοδος σε εντατική φροντίδα.

Τα ενδοφλέβια φάρμακα θα χρησιμοποιηθούν για τη σταδιακή μείωση της αρτηριακής πίεσης, συμπεριλαμβανομένου του νιτροπρωσσικού νατρίου και της νιτρογλυκερίνης. Η λειτουργία του νεφρού, του εγκεφάλου και της καρδιάς μπορεί επίσης να παρακολουθείται στενά για να εκτιμηθούν τυχόν παρατυπίες που απαιτούν επείγουσα παρέμβαση.

Σε ακραίες περιπτώσεις, η αιμοληψία μπορεί να χρησιμοποιηθεί εάν τα ενδοφλέβια φάρμακα δεν λειτουργούν αρκετά γρήγορα.

Αφού σταθεροποιηθούν, μπορούν να παραγγελθούν δοκιμές απεικόνισης για να ελέγξουν για οποιαδήποτε σημαντική αιμορραγία ή τραυματισμό. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν υπερήχους, σάρωση υπολογιστικής τομογραφίας (CT) ή απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (MRI) .

Μόλις το άτομο σταθεροποιηθεί αρκετά ώστε να απελευθερωθεί, μπορούν να συνταγογραφηθούν αντι-υπερτασικά φάρμακα όπως βήτα αναστολείς ή αναστολείς ACE, εάν δεν έχουν ήδη χορηγηθεί.

> Πηγές:

> Cremer, Α .; Amraoui, F .; Lip, G. et αϊ. "Από την κακοήθη υπέρταση έως την υπέρταση-MOD: ένας σύγχρονος ορισμός μιας παλιάς αλλά ακόμα επικίνδυνης έκτακτης ανάγκης." Εφημερίδα της Ανθρώπινης Υπέρτασης. 2016; 30: 463-466.

> Kessler, C. και Joudeh, Υ. "Αξιολόγηση και αντιμετώπιση σοβαρής ασυμπτωματικής υπέρτασης". Αμερικανός Οικογενειακός Ιατρός. 2010; 81 (4): 470-476.