Όλοι οι ασθενείς έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν τον πάροχο που τους παρέχει υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης. Αυτό συμβαίνει συνήθως με παραπομπές ασθενών από γιατρούς και νοσοκομεία. Οι γιατροί και τα νοσοκομεία συχνά παραπέμπουν τους ασθενείς σε ειδικούς, υγειονομική περίθαλψη στο σπίτι, μακροχρόνιες εγκαταστάσεις ή άλλους επαγγελματίες υγείας για περαιτέρω φροντίδα εκτός της εμπειρογνωμοσύνης τους ή της ικανότητας να παρέχουν συνέχεια στη φροντίδα.
Πολλές φορές ιατρικές ή νοσοκομειακές σχέσεις παραβιάζουν το δικαίωμα του ασθενούς να επιλέξει τον πάροχο της επιλογής του. Οι γιατροί συχνά εκδίδουν παραπομπές σε συγκεκριμένο γιατρό με βάση μια εταιρική σχέση ή άλλη σχέση. Τα νοσοκομεία συχνά εκδίδουν παραπομπές σε παρόχους με τους οποίους ανήκουν ή συνεργάζονται. Όλοι οι πάροχοι πρέπει να προσέχουν ώστε να μην υπονοούν ή να συμπεραίνουν ότι ο ασθενής δεν έχει επιλογή.
Προκειμένου να γίνει κατανοητό το σωστό, οι ασθενείς πρέπει να επιλέξουν παρόχους, ανατρέξτε στις τρεις αυτές πηγές:
- Ο νόμος περί ισοσκελισμένου προϋπολογισμού του 1997: Ως προϋπόθεση για τη συμμετοχή στο πρόγραμμα υγειονομικής περίθαλψης, τα νοσοκομεία υποχρεούνται να παρέχουν έναν κατάλογο υπηρεσιών υγείας στο σπίτι σε ασθενείς που βρίσκονται στη γεωγραφική περιοχή του ασθενούς, είναι πιστοποιημένοι από την Medicare, δηλώνουν ότι ζήτησαν να είναι τον κατάλογο και υποδεικνύει εάν το νοσοκομείο έχει οικονομικό συμφέρον στην υπηρεσία υγείας του σπιτιού.
- Τα δικαστήρια: Οι αποφάσεις του δικαστηρίου έχουν δώσει προτεραιότητα στους ασθενείς να ελέγχουν τη δική τους μεταχείριση, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος επιλογής ή καθορισμού του ποιος φροντίζει, ανεξάρτητα από το ποιος πληρώνει για τη θεραπεία.
- Ομοσπονδιακό Καταστατικό: Τα Κέντρα για τα Medicare και Medicaid προγράμματα έχουν καθορίσει μέσω ομοσπονδιακών καταστατικών ότι οι ασθενείς έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν τον πάροχο της φροντίδας τους, ανεξάρτητα από το περιβάλλον θεραπείας.
Οι παραβιάσεις του δικαιώματος του ασθενούς να επιλέξει τον πάροχο της φροντίδας μπορεί να οδηγήσουν στην απώλεια του δικαιώματος συμμετοχής στα προγράμματα Medicare και Medicaid .
Οι ομοσπονδιακοί νόμοι περί απάτης και κατάχρησης απαγορεύουν στους γιατρούς, τα νοσοκομεία και άλλους παρόχους να παραβιάζουν το δικαίωμα του ασθενούς να επιλέγει καθιστώντας παράνομο για τους παρόχους να λαμβάνουν κίνητρο για παραπομπές και εξαναγκάζοντας τον ασθενή να πάρει θεραπεία από συγκεκριμένο πάροχο. Οι πάροχοι που δεν αναγνωρίζουν και σέβονται το δικαίωμα του ασθενούς να επιλέξει τον κίνδυνο να σπάσει τους ομοσπονδιακούς και τους κρατικούς νόμους και πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες που βασίζονται στον νόμο περί αντιπαροχής.
Ο νόμος για την καταπολέμηση της απάτης θέτει διατάξεις για τον εντοπισμό και την τιμωρία οποιουδήποτε παρανόμου για την πραγματοποίηση ορισμένων αποφάσεων περί υγειονομικής περίθαλψης έναντι χρημάτων.
Οι διατάξεις είναι ευρείες αλλά εμπίπτουν σε δύο κατηγορίες:
- Οποιαδήποτε συναλλαγή χρημάτων που επηρεάζει την παραπομπή ενός ατόμου για οποιαδήποτε υπηρεσία πληρωτέα στο πλαίσιο του προγράμματος Medicare ή Medicaid
- Οποιαδήποτε συναλλαγή χρημάτων που οδηγεί στην αγορά οποιουδήποτε στοιχείου πληρωτέου στο πλαίσιο του προγράμματος Medicare ή Medicaid
Τρεις τομείς του νόμου περί αντιπαράθεσης που αναφέρουν τους γιατρούς και τα νοσοκομεία:
- Συμφωνίες Κοινής Επιχείρησης: Κάθε κοινοπραξία που είναι διαρθρωμένη για να αποκτήσει μια ροή παραπομπών από επενδυτές γιατρούς στους οποίους αντισταθμίζεται έμμεσα μπορεί να είναι αμφισβητήσιμη. Κάθε ιατρός που επωφελείται οικονομικά από παραπομπές μπορεί να διατάξει ή να εκτελέσει άσκοπες υπηρεσίες που είναι δαπανηρές για τα προγράμματα Medicare και Medicaid.
- Νοσοκομειακά κίνητρα για τους γιατρούς: Σε μια ταχέως αναπτυσσόμενη βιομηχανία, οι γιατροί μπορεί να είναι δύσκολο να προσληφθούν και να διατηρηθούν. Τα νοσοκομεία που καταφεύγουν στην προσέλκυση ιατρών με ειδικά κίνητρα υπονοούν ότι ένας γιατρός παραπέμπει σε όλους τους ασθενείς του. Η απόφαση αυτή θα βασίζεται στην οικονομική επιρροή και όχι στην ποιότητα της περίθαλψης.
- Υπηρεσίες κλινικών εργαστηρίων: Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα εξωτερικό εργαστήριο μπορεί να προσφέρει στους ιατρούς, στα νοσοκομεία ή στις ειδικές υπηρεσίες άλλων παρόχων εκτός του πεδίου των συνήθων ή συμβατικών προσδοκιών τους. Μπορεί να θεωρηθεί ως όφελος σε αντάλλαγμα για παραπομπές στο εργαστήριο.