Κάποιος μπορεί σίγουρα να οδηγήσει στον άλλο, αλλά δεν είναι οι ίδιοι
Ο τραυματισμός του εγκεφάλου και ο τραυματικός τραυματισμός του εγκεφάλου είναι και οι δύο όροι που υποδηλώνουν ιδιαίτερα σοβαρά προβλήματα με τον εγκέφαλο ενός ασθενούς και την ικανότητά του να ανακάμψει και να οδηγήσει μια κανονική ζωή μακροπρόθεσμα. Ο τραυματικός εγκεφαλικός τραυματισμός είναι πιο συγκεκριμένος σε ένα πρόβλημα με τον εγκέφαλο που οδηγεί σε κάποιο είδος μόνιμου ελλείμματος (μακροχρόνια απώλεια λειτουργίας).
Τα τελευταία χρόνια, ο κλειστός τραυματισμός της κεφαλής ήταν η συνηθέστερη ορολογία που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον κινητήρα (μυϊκές κινήσεις) και αισθητικές (ικανότητα να ακούει, να βλέπει, να αγγίζει, να δοκιμάζει ή να μυρίζει) τους τύπους τραυματισμών.
Για να καταλάβουμε πώς τα τραύματα στο κεφάλι διαφέρουν από τραυματικά εγκεφαλικά τραύματα απαιτεί μια βασική κατανόηση της ανατομίας του κρανίου και του εγκεφάλου. Το κρανίο είναι η περίπτωση που κρατά και προστατεύει τον εγκέφαλο.
Κρανίο και εγκέφαλος: όχι το ίδιο
Το κρανίο είναι μια πολύ αποτελεσματική συσκευή που προστατεύει το μυαλό από ζημιές. Είναι φτιαγμένο από πολλά οστά που συρράπτονται μαζί (που σημαίνει ότι έχουν μεγαλώσει μαζί, όχι ότι κάποιος τους τράβηξε μαζί). Το κρανίο (επίσης γνωστό ως κρανίο ) έχει ένα καπάκι πάνω από τον εγκέφαλο που αποτελείται από τέσσερα πλατιά, επίπεδα, καμπύλα οστά που ονομάζονται μετωπικά, δεξιά και αριστερά βρεγματικά και ινιακά οστά. Η βάση του κρανίου αποτελείται από πολλά οστά, συμπεριλαμβανομένου του αιθιοειδούς, κροταφικού, τμήματος του πρόσθιου και τμήματος του ινιακού. Ο εγκέφαλος κάθεται πάνω από τη βάση του κρανίου και το καπάκι του κρανίου εκτείνεται πάνω από τον εγκέφαλο για να το προστατεύσει από τραυματισμό. Συνολικά, ο εγκέφαλος είναι εντελώς εγκλωβισμένος στα οστά όταν όλη η ανατομία είναι παρούσα και μη τραυματισμένη.
Επίπεδα Προστασίας
Κτίριο από το εξωτερικό μέσα, το εσωτερικό του κρανίου είναι επενδεδυμένο με μια σκληρή μεμβράνη που ονομάζεται dura mater (κυριολεκτική λατινική μετάφραση: σκληρή μητέρα). Κάτω από την σκληρή μήτρα είναι το pia mater (μικρή μητέρα) και μεταξύ της dura και της pia mater είναι το αραχνοειδές στρώμα, ένα σπογγώδες στρώμα που ονομάζεται έτσι επειδή μοιάζει με αράχνη ιστού όταν παρατηρείται κάτω από μικροσκόπιο.
Οι τρεις μεμβράνες είναι γνωστές ως meninges και παρέχουν προστασία και θρεπτικά συστατικά στον εγκέφαλο. Το εγκεφαλονωτιαίο υγρό ρέει μέσα από το αραχνοειδές στρώμα, κολυμπώντας τον εγκέφαλο σε ζάχαρη και θρεπτικά συστατικά. Το υγρό επιτρέπει στον εγκέφαλο να κινείται και να ολισθαίνει χωρίς να υποστεί βλάβη από μικρές προσκρούσεις και κινήσεις. Το αίμα ρέει μέσω των μηνιγγίων καθώς και του εγκεφάλου. Σε πολλές περιπτώσεις, η αιμορραγία προκαλεί τραυματισμούς στο κεφάλι.
Κλοπές Τραυματισμών Κεφαλής
Όλο αυτό το οστό δεν είναι πολύ συγχωρόμενο όταν πρόκειται για πρήξιμο ή αιμορραγία μέσα στο κρανίο. Το οστό διατηρεί το σχήμα του και δεν επιτρέπει την ανακούφιση οποιασδήποτε πίεσης σε περίπτωση αιμορραγίας. Καθώς το αίμα συλλέγεται μέσα στο κρανίο, η αυξημένη πίεση συστέλλει τον εγκέφαλο, ενδεχομένως να βλάπτει τον εγκεφαλικό ιστό.
Εκτός από το αίμα, άλλα υγρά μπορούν να συσσωρευτούν μέσα στο κρανίο και να οδηγήσουν σε βλάβη του εγκεφαλικού ιστού. Ένας κατεστραμμένος εγκέφαλος μπορεί να διογκωθεί από άλλο υγρό και η προκύπτουσα πίεση μπορεί να προκαλέσει πρόσθετη πίεση στον εγκεφαλικό ιστό. Είναι μια αυτοτελής προφητεία. η διόγκωση προκαλεί βλάβη, η οποία προκαλεί οίδημα.
Όσο το κρανίο είναι άθικτο, κάθε είδους αιμορραγία ή πρήξιμο μέσα στο κλειστό κρανίο οδηγεί σε αυτή την αυξημένη πίεση. Δεδομένου ότι το κρανίο είναι άθικτο, ονομάζουμε κλειστό τραυματισμό της κεφαλής.
Με άλλα λόγια, το κρανίο δεν επιτρέπει την απελευθέρωση της πίεσης καθώς συσσωρεύεται αίμα ή υγρό επειδή είναι "κλειστό" και όχι "ανοιχτό" (ένα σπάσιμο στο κρανίο που επιτρέπει στο αίμα ή το υγρό να ξεφύγει από το κρανίο και να μειώσει την πίεση).
Σε ένα ανοιχτό κάταγμα κρανίου, ρωγμές ή τμήματα χονδρικής έλλειψης κρανίου οδηγούν σε απώλεια ρευστού ή αίματος στον εγκέφαλο. Είναι εξίσου επιζήμιο για τη λειτουργία του εγκεφάλου, αλλά ένας τραυματισμένος τραυματισμός της κεφαλής ορίζεται πραγματικά από την αυξημένη πίεση.
Τύποι τραυματισμένων κεφαλών
Η πίεση μέσα στο κρανίο προέρχεται από πολλαπλές αιτίες, αλλά οι συνηθέστεροι τύποι προέρχονται από την αιμορραγία στο εσωτερικό του κρανίου (που ονομάζεται ενδοκρανιακή αιμορραγία).
Τα υποδόρια και επισκληρίδια αιματώματα είναι παραδείγματα αιμορραγίας στο εσωτερικό του κρανίου (αιμάτωμα), είτε πάνω είτε κάτω από το dura mater.
Η αιμορραγία πάνω από την σκληρή μήνιγγα (επισκληρίδιο) είναι από την αρτηριακή παροχή αίματος, η οποία είναι ισχυρότερη και πιο επιθετική αιμορραγία από την φλεβική. Η αιμορραγία από κάτω από την σκληρή μήνιγγα είναι υποφυσική, η οποία είναι πιο αργή και χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να συσσωρευτεί μέσα στο κρανίο.
Εκτός από τα υποδόρια και επισκληρίδια αιματώματα, μπορεί επίσης να αιμορραγεί βαθύτερα από το αραχνοειδές στρώμα επίσης ( υποαραχνοειδής αιμορραγία ). Συνδέεται είτε με τραύμα είτε με ορισμένες ιατρικές καταστάσεις όπως το εγκεφαλικό ανεύρυσμα ή αρτηριοφλεβική δυσπλασία (AVM), και οι δύο μπορεί να οδηγήσουν σε αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο .
Κάταγμα κρανίου
Το κρανίο είναι σκληρό, αλλά δεν είναι άφθαρτο. Μπορεί να είναι μελανιασμένο ή σπασμένο, όπως και κάθε άλλο οστό. Τα κατάγματα ή τα σπασίματα των οστών του κρανίου μπορούν να οδηγήσουν σε αιμορραγία ή διαρροές του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (CSF) που λυγίζουν τον εγκέφαλο και ρέουν μέσω του αραχνοειδούς στρώματος των μηνιγγών.
Τα κατάγματα κρανίου είναι μια ακραία μορφή τραυματισμού στο κεφάλι. Το χειρότερο από αυτά μπορεί πραγματικά να κάνει το κεφάλι να φαίνεται παραμορφωμένο αν το κρανίο έχει σπάσει τόσο άσχημα ώστε να μετατοπίζει το κόκκαλο. Τα περισσότερα κατάγματα του κρανίου είναι πιο λεπτές και εμφανίζονται μέσω σημείων όπως το αίμα ή το CSF που διαρρέουν από τα αυτιά ή τη μύτη.
Οι καταγμάτων των οστών που αποτελούν τη βάση του κρανίου (τα οστά στα οποία στηρίζεται ο εγκέφαλος όταν η κεφαλή βρίσκεται σε όρθια θέση) είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ταυτιστούν. Σε αυτή την περίπτωση, η αιμορραγία από το κάταγμα μπορεί να προκαλέσει μώλωπες όταν το αίμα συλλέγεται πίσω από τα αυτιά (σημάδι της Μάχης) ή γύρω από τα μάτια (περιχρωμική εκχύμωση).
Αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση
Όλα αυτά μπορεί να οδηγήσουν σε αυξημένη πίεση μέσα στο κρανίο ( ενδοκρανιακή πίεση ). Το CSF και το αίμα που ρέει μέσα από τους περιβάλλοντες ιστούς υποτίθεται ότι ασκεί πολύ μικρή πίεση, αν υπάρχει, στον ίδιο τον εγκέφαλο. Η αυξημένη ICP προκαλεί τελικά βλάβη στον εγκέφαλο. Είναι αυτή η ζημιά που μετράει πραγματικά.
Ο εγκέφαλος δεν έχει κανένα περιθώριο ελιγμών στο εσωτερικό του κρανίου και να προσαρμοστεί σε αυξημένη ICP. Σε ακραίες περιπτώσεις, η πίεση μέσα στο κρανίο μπορεί να μεταφέρει τον εγκέφαλο προς το μεγαλύτερο άνοιγμα στη βάση του κρανίου, που ονομάζεται foramen magnum (κυριολεκτικά μεταφράζεται: μεγάλη τρύπα ). Είναι μέσω αυτής της τρύπας ότι ο νωτιαίος μυελός συνδέεται στον εγκέφαλο. Μπορεί να είναι το μεγαλύτερο άνοιγμα, αλλά μιλάμε ακόμα μόνο δύο ή τρία εκατοστά, προφανώς δεν υπάρχει αρκετός χώρος για έξοδο ολόκληρου του εγκεφάλου.
Καθώς ο εγκέφαλος εκμηδενίζεται μέσω του μεγεθού foramen, συμπιέζεται και η ζημιά προκαλείται από την άμεση πίεση στην εγκεφαλική ύλη. Συνολικά, δεν είναι καλό.
Τραυματική βλάβη εγκεφάλου
Μέχρι αυτό το σημείο, ολόκληρη η συζήτηση αφορούσε τραυματισμούς στο κρανίο ή σε στρώματα ιστού που περιβάλλουν τον εγκέφαλο, δημιουργώντας πίεση μέσα στο κλειστό σύστημα του κρανίου, είτε μέσω αιμορραγίας είτε μέσω αλλαγής υγρών. Οποιαδήποτε πίεση - είτε άμεσα είτε έμμεσα - στην εγκέφαλο μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό.
Αυτός είναι ένας τραυματικός εγκεφαλικός τραυματισμός: βλάβη στον πραγματικό εγκεφαλικό ιστό. Αλλάζει τη λειτουργία του εγκεφάλου, μερικές φορές μόνιμα. Μπορούμε να δούμε την αλλοιωμένη λειτουργία μέσω σημείων όπως οι άνισοι μαθητές, ασύμμετρη αδυναμία, σύγχυση , δυσκολία στην ομιλία, απώλεια συνείδησης κλπ. Όταν μιλάμε για εγκεφαλική βλάβη, καλούμε αυτά τα σημεία ελλείμματα .
Εκτός από τα ελλείμματα που συνθέτουν τα σημάδια μιας εγκεφαλικής βλάβης, ο ασθενής τραυματικού εγκεφαλικού τραύματος (ΤΒΙ) μπορεί να παραπονεθεί για συμπτώματα. Ο ασθενής του TBI μπορεί να παρουσιάσει πονοκέφαλο, ναυτία, πρόβλημα να δει ή να χτυπήσει στα αυτιά (εμβοές).
Ακριβώς όπως υπάρχουν διαφορετικοί τύποι τραυματισμών στο κεφάλι και κλειστούς τραυματισμούς στο κεφάλι, υπάρχουν επίσης διαφορετικοί τύποι ή επίπεδα του ΤΒΙ. Ο άμεσος τραυματισμός του εγκεφάλου (τραύμα από πυροβολισμό, για παράδειγμα) μπορεί να προκαλέσει πολύ πιο έντονο έλλειμμα από κάτι λίγο πιο λεπτό. Πράγματι, μερικά τραύματα στο κεφάλι οδηγούν σε τραυματισμούς στον εγκέφαλο τόσο αργά ώστε να είναι εύκολο να χάσετε την εμφάνιση έλλειψης ή ο ασθενής μπορεί να παρερμηνεύσει τη σημασία των συμπτωμάτων.
Coup-Contrecoup
Το Coup-contrecoup (προφέρεται coo-contra-coo ) είναι ένας τύπος τραυματισμού του εγκεφάλου που προέρχεται από ένα χτύπημα στο κεφάλι. Ο ασθενής θα μπορούσε να έχει ξαφνική διακοπή - πτώση ή αυτοκινητιστικό ατύχημα - ή θα μπορούσε να χτυπηθεί από ένα αντικείμενο. Σε κάθε παράδειγμα, ο εγκέφαλος δεν μεταβάλλει την ταχύτητα με τον ίδιο ρυθμό όπως το κρανίο, προκαλώντας το να χτυπήσει το εσωτερικό του κρανίου (πραξικόπημα) και στη συνέχεια να αναπηδήσει πίσω και να χτυπήσει την αντίθετη πλευρά του κρανίου (contrecoup).
Ο πιο κοινός τύπος πραξικοπήματος είναι η διάσειση . Μια διάσειση μερικές φορές αναφέρεται ως ήπιος ΤΒΙ και μπορεί να μην οδηγήσει σε αισθητά μόνιμα ελλείμματα.
Το κροτάλισμα γύρω από τον εγκέφαλο στο εσωτερικό του κρανίου μπορεί να οδηγήσει σε όλη την ενδοκρανιακή αιμορραγία που μιλήσαμε παραπάνω, αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει άμεση βλάβη στον εγκέφαλο, κάτι που βλέπουμε ως άμεσο έλλειμμα. Οι τραυματισμοί με κούρσα είναι συνηθισμένοι σε μπόξερ, στρατιώτες και ποδοσφαιριστές: Οτιδήποτε οδηγεί σε σκληρά χτυπήματα στο ντόγκινγκ.
Ανάκτηση του TBI
Ο εγκέφαλος είναι ένα αξιόλογο όργανο. Έχει θεωρηθεί για χρόνια ότι οποιαδήποτε βλάβη στον εγκέφαλο ήταν μόνιμη, αλλά τώρα γνωρίζουμε καλύτερα. Η διάσειση, για παράδειγμα, δεν θεωρήθηκε ως πραγματική εγκεφαλική βλάβη. Οι γιατροί καταλαβαίνουν τώρα ότι οι εγκεφαλικές συνέπειες βλάπτουν τον εγκεφαλικό ιστό και οι επαναλαμβανόμενες θολές μπορεί να έχουν μόνιμα αποτελέσματα.
Από την άλλη πλευρά, η μαζική εγκεφαλική βλάβη που προκαλείται από ακραίες βλάβες στο κεφάλι - όπως ένα επισκληρίδιο αιμάτωμα - μπορεί να θεραπευτεί και συχνά, με την πάροδο του χρόνου, θα βελτιωθεί. Ο ασθενής μπορεί να μην επιστρέψει ποτέ στη λειτουργία προ-ΤΒΙ, αλλά ο εγκέφαλος είναι σίγουρα σε θέση να θεραπευθεί με εκπληκτικούς τρόπους. Ακριβώς όπως ένας μυς πρέπει να προκληθεί μέσω της φυσικής θεραπείας για να πάρει ισχυρότερη, ο εγκέφαλος πρέπει να αμφισβητηθεί μέσω ψυχικής θεραπείας για την επιδιόρθωση αυτών των νευρικών συνδέσεων.
> Πηγές:
> Kucera, Κ., Yau, R., Register-Mihalik, J., Marshall, S., Thomas, L. & Wolf, S. et al. (2017). Τραυματισμοί του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού μεταξύ των γυμνασίων και των ποδοσφαιριστών του κολλεγίου - Ηνωμένες Πολιτείες, 2005-2014. MMWR. Νοσηρότητα και θνησιμότητα εβδομαδιαία έκθεση , 65 (52), 1465-1469. doi: 10.15585 / mmw.mm6552a2
> Soberg, Η., Roe, C., Brunborg, C., von Steinbüchel, Ν. & Andelic, Ν. (2017). Η νορβηγική έκδοση του QOLIBRI - μια μελέτη μετρικών ιδιοτήτων που βασίζεται σε 12 μήνες παρακολούθησης ατόμων με τραυματική εγκεφαλική βλάβη. Υγεία και ποιότητα ζωής , 15 (1). doi: 10.1186 / s12955-017-0589-9