Σωληνοειδείς σωλήνες και IV στο τέλος της ζωής
Είναι συνηθισμένο και απολύτως φυσιολογικό για τους ασθενείς που αντιμετωπίζουν μια τελική ασθένεια να βιώσουν απώλεια όρεξης με μειωμένο ενδιαφέρον για τρόφιμα ή ποτά και απώλεια βάρους. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, οι ασθενείς είτε δεν θα είναι σε θέση να παίρνουν τρόφιμα ή υγρά από το στόμα είτε θα αρνηθούν να φάνε ή να πίνουν. Ίσως ο ασθενής να ήταν άρρωστος εδώ και αρκετό καιρό και να έχει υποβληθεί σε τεχνητή διατροφή αλλά να μην πάρει κάτι καλύτερο.
Και στις δύο περιπτώσεις, μπορεί να προκύψει το ερώτημα εάν θα παρακρατηθεί ή θα αποσυρθεί τεχνητή διατροφή. Αυτό μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ανησυχία και δυσφορία για τους αγαπημένους και τους φροντιστές του ασθενούς.
Η τεχνητή διατροφή είναι η παράδοση της διατροφικής υποστήριξης ενός ασθενούς με τρόπο που δεν απαιτεί από τον ασθενή να μασήσει και να καταπιεί. Αυτό μπορεί να χορηγηθεί με ολική παρεντερική διατροφή (TPN) ή μέσω ρινογαστρικού σωλήνα (σωλήνας NG) ή σωλήνα γαστροστομίας ( σωλήνας G ή σωλήνας PEG).
Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να προκαλέσουν απώλεια της όρεξης και μειωμένη λήψη από το στόμα τροφίμων και υγρών κοντά στο τέλος της ζωής. Ορισμένες αιτίες είναι αναστρέψιμες, όπως δυσκοιλιότητα, ναυτία και πόνος . Άλλες αιτίες μπορεί να μην αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά, όπως ορισμένοι τύποι καρκίνου, αλλοιωμένες καταστάσεις συνείδησης και αδυναμία των μυών που είναι απαραίτητες για φαγητό. Οι αναστρέψιμες αιτίες πρέπει να εντοπίζονται από τον γιατρό του ασθενούς και να απευθύνονται. Εάν η αιτία είναι άγνωστη ή δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, μπορεί να χρειαστεί να αποφασιστεί εάν θα παρακρατηθεί ή να αποσυρθεί η υποστήριξη.
Η λήψη απόφασης για την παρακράτηση ή την απόσυρση τεχνητής διατροφής και ενυδάτωσης εγείρει πνευματικές, φιλοσοφικές και συναισθηματικές συγκρούσεις για πολλούς ανθρώπους. Είναι συχνά χρήσιμο για τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν αυτή τη δύσκολη απόφαση να καταλάβουν τι έχει βρει η επιστήμη και η ιατρική σχετικά με την τεχνητή διατροφή και την ενυδάτωση στο τέλος της ζωής.
Τα οφέλη και οι κίνδυνοι της τεχνητής διατροφής και της ενυδάτωσης
Στην κοινωνία και τον πολιτισμό μας, τα τρόφιμα και τα υγρά θεωρούνται απαραίτητα για τη διατήρηση της ζωής και την επιτάχυνση της θεραπείας και της ανάκαμψης από την ασθένεια. Αντιβαίνει στις αξίες των περισσότερων ανθρώπων να παρακρατούν τα τρόφιμα και τα υγρά από έναν ασθενή που πάσχει από σοβαρή ασθένεια ή πεθαίνει . Ωστόσο, όλοι γνωρίζουμε ότι η γνώση είναι δύναμη. Όπως με κάθε ιατρική απόφαση που αντιμετωπίζετε, είναι σημαντικό να κατανοήσετε τα οφέλη των κινδύνων. Είναι η τεχνητή διατροφή ευεργετική για τον τελικώς ασθενή ασθενή; Ας ρίξουμε μια ματιά σε ποια ιατρική έρευνα μπορεί να μας πει:
- Συνολική παρεντερική διατροφή - το TPN είναι μια ατελής μορφή διατροφής που χρησιμοποιείται μόνο βραχυπρόθεσμα. Διανέμεται μέσω μιας κεντρικής γραμμής, η οποία εισάγεται συνήθως στον αυχένα ή στη μασχάλη και κοχλιώνεται μέσω μιας φλέβας όπου καταλήγει κοντά στην καρδιά. Θεωρήθηκε κάποτε ότι οι ασθενείς με καρκίνο θα μπορούσαν να ωφεληθούν από το TPN. Η ελπίδα ήταν ότι θα μπορούσε να αντιστρέψει την απώλεια της όρεξης και την σοβαρή απώλεια βάρους που υποφέρουν οι καρκίνοι και να βελτιώσουν την πρόγνωση τους. Ωστόσο, αρκετές μελέτες διαπίστωσαν ότι δεν βοήθησε ούτε τους καρκινικούς ασθενείς να κερδίσουν βάρος ούτε να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους. Αντιθέτως, αύξησε τον κίνδυνο λοιμώξεων και προβλημάτων με την κεντρική γραμμή που ήταν επικίνδυνα για τους ασθενείς.
- Δοσομετρικά σωληνάρια - Για τους ασθενείς που δεν μπορούν να καταπιούν, είτε οφείλονται σε επεμβατικούς όγκους, αδυναμίες ή νευρολογικές διαταραχές, η τροφοδοσία μέσω σωλήνα ήταν η τυπική διατροφή. Ο ρινογαστρικός σωλήνας είναι ο ευκολότερος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό. Ένας σωλήνας εισάγεται μέσω της μύτης και κάτω από το λαιμό στο στομάχι. Ένας τύπος υγρού τροφίμου δίνεται μέσω του σωλήνα συνεχώς με αργό ρυθμό ή μερικές φορές την ημέρα με μεγαλύτερη δόση. Όπως και το TPN, ωστόσο, πολλαπλές ιατρικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα ποσοστά επιβίωσης για ασθενείς με τελική ασθένεια δεν διαφέρουν εάν δεν τροφοδοτούνται τεχνητά παρά όχι. Και πάλι, οι κίνδυνοι είναι επικίνδυνοι. Οι ασθενείς με σωλήνες NG έχουν υψηλότερο κίνδυνο πνευμονίας που μπορεί να μειώσει σημαντικά το ποσοστό επιβίωσης τους. Οι σωλήνες NG μπορούν επίσης να τραβηχτούν εύκολα, προκαλώντας δυσφορία τόσο στον ασθενή όσο και στους αγαπημένους του.
- Γαστροστομία (G) Σωλήνες - Ένας σωλήνας γαστροστομίας είναι αυτός που εισάγεται απευθείας στο στομάχι με μια χειρουργική επέμβαση. Μια διαδερμική ενδοσκοπική γαστροστομία ή σωλήνας PEG γίνεται ενδοσκοπικά και είναι λιγότερο επεμβατική. Με τους δύο αυτούς σωλήνες, υπάρχει μικρός κίνδυνος ο ασθενής να τραβήξει τον σωλήνα έξω. Υπάρχει, ωστόσο, ο κίνδυνος πνευμονίας. Όπως και ο ρινογαστρικός σωλήνας, υπάρχουν λίγες ενδείξεις ότι η τροφοδοσία μέσω ενός σωλήνα γαστροστομίας θα αυξήσει την υγεία ή το προσδόκιμο ζωής των τελικά ασθενών ασθενών.
- Ενδοφλέβια (IV) Ενυδάτωση - Εάν ένας ασθενής δεν μπορεί πια να πίνει υγρά ή δεν πίνει τι θεωρούν οι φροντιστές του είναι αρκετά ρευστό, ο φροντιστής μπορεί να μπει στον πειρασμό να ζητήσει IV υγρό. Τα υγρά μπορούν να χορηγηθούν μέσω μιας μικρής βελόνας που εισάγεται σε μια φλέβα και συνδέεται με τη σωλήνωση. Μελέτες έχουν δείξει ότι η χορήγηση υγρών σε τελικά ασθενή ασθενή στο τέλος της ζωής προσφέρει λίγα, αν όχι οφέλη. Οι κίνδυνοι περιλαμβάνουν λοίμωξη στη θέση εισαγωγής ή στο αίμα και υπερφόρτωση με ρευστό που προκαλεί οίδημα ή ακόμα και προβλήματα αναπνοής σε πιο σοβαρές περιπτώσεις.
Περισσότερα για την Πείνα και τη δίψα στο τέλος της ζωής
Πηγές:
20 Συνηθισμένα προβλήματα Φροντίδα στο τέλος της ζωής. Β. Kinzbrunner, Ν. Weinreb, J. Policzer
HPNA Πολιτική Δήλωση Τεχνητή Διατροφή και Ενυδάτωση στο τέλος του Life Care