Η βλάβη ποικίλλει αλλά εξακολουθεί να είναι συχνή σε άτομα με HIV
Το σύμπλεγμα άνοιας του AIDS (ADC), επίσης γνωστό ως εγκεφαλοπάθεια HIV, είναι μια νευρολογική διαταραχή που προκαλείται άμεσα από τον ιό HIV . Πρόκειται για μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) ως μια κατάσταση που καθορίζει το AIDS και χαρακτηρίζεται από υποβάθμιση της γνωστικής, κινητικής και συμπεριφορικής λειτουργίας, τα συμπτώματα της οποίας μπορεί να περιλαμβάνουν:
- προβλήματα μνήμης και συγκέντρωσης
- μειωμένη συναισθηματική και / ή πνευματική ανταπόκριση
- σημειωμένες αλλαγές συμπεριφοράς
- μειωμένη δύναμη / αδυναμία
- απώλεια λεπτών κινητικών δεξιοτήτων (π.χ. τρόμος, αδεξιότητα)
- προοδευτική απώλεια κινητικότητας
- άνοια
Η άνοια ορίζεται ως έχουσα μόνιμη διακοπή των διανοητικών διαδικασιών που χαρακτηρίζονται από αλλαγές προσωπικότητας, διαταραχές μνήμης και εξασθενημένη συλλογιστική.
Αιτίες της άνοιας του AIDS
Η ADC εμφανίζεται συνήθως σε προχωρημένη νόσο όταν ο αριθμός CD4 του ασθενούς είναι κάτω από 200 κύτταρα / μl και γενικά συνοδεύεται από υψηλό ιικό φορτίο.
Σε αντίθεση με τις περισσότερες συνθήκες που καθορίζουν το AIDS, η ADC δεν είναι μια ευκαιριακή λοίμωξη στο βαθμό που η κατάσταση προκαλείται από τον ίδιο τον ιό HIV. Η έρευνα δείχνει ότι τα λευκά αιμοσφαίρια που ονομάζονται HIV-λεγόμενα μακροφάγα και νευρικά κύτταρα που ονομάζονται μικρογλοία εκκρίνουν νευροτοξίνες που επηρεάζουν δυσμενώς τον αναπτυσσόμενο και ώριμο νευρικό ιστό. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τον εκφυλισμό της συναπτικής λειτουργίας (δηλαδή τη μετάδοση πληροφοριών μεταξύ των νευρώνων), καθώς και έμμεση επαγωγή κυτταρικού θανάτου στους νευρώνες.
Διάγνωση και αντιμετώπιση της άνοιας του AIDS
Δεν υπάρχει μόνο μία δοκιμή που να επιβεβαιώνει τη διάγνωση της εγκεφαλοπάθειας του HIV. Η διάγνωση γίνεται σε μεγάλο βαθμό με αποκλεισμό, αποκλείοντας άλλες πιθανές αιτίες της βλάβης. Πρέπει να γίνει πλήρης αξιολόγηση από έμπειρο κλινικό ιατρό, εξετάζοντας το ιστορικό του ασθενούς, εργαστηριακές εξετάσεις (π.χ. οσφυονωτιαία παρακέντηση ), εγκεφαλικές εξετάσεις (μαγνητική τομογραφία, αξονική τομογραφία) και ανασκόπηση των λεγόμενων "χαρακτηριστικών του σταδίου".
Τα χαρακτηριστικά της φάσης καθορίζουν τη σοβαρότητα της απομείωσης σε κλίμακα από 0 έως 4, ως εξής:
- Στάδιο 0: Κανονική λειτουργία κινητήρα και ψυχική λειτουργία.
- Στάδιο 0.5: Ελάχιστη δυσλειτουργία με φυσιολογικό βάδισμα και αντοχή. Το άτομο είναι σε θέση να εργάζεται και να εκτελεί τακτικές καθημερινές ρουτίνες.
- Στάδιο 1: Λειτουργική βλάβη των κινητικών και / ή πνευματικών δεξιοτήτων. Πρόσωπο μπορεί ακόμα να περπατήσει χωρίς βοήθεια και να συνεχίσει όλες εκτός από τις πιο απαιτητικές καθημερινές εργασίες.
- Στάδιο 2: Δεν μπορεί να λειτουργήσει και αντιμετωπίζει προβλήματα αντιμετώπισης πιο δύσκολων πτυχών της καθημερινής ζωής. Ωστόσο, το άτομο είναι ακόμη σε θέση να φροντίσει τον εαυτό του και να είναι σε θέση να περπατήσει (αν και περιστασιακά με τη βοήθεια ενός μοχλού).
- Στάδιο 3: Κύρια διανοητική ή / και κινητική ανικανότητα. Το άτομο δεν μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του.
- Στάδιο 4: Κοντά στην βλαστική κατάσταση.
Ενώ οι πιο σοβαρές εκδηλώσεις ADC έχουν μειωθεί σε μεγάλο αριθμό από την εμφάνιση συνδυασμένης αντιρετροϊκής θεραπείας (ART) , η ήπια νευρογνωστική δυσλειτουργία παρατηρείται ακόμα στο 30% περίπου των ασθενών με ασυμπτωματικό HIV και 50% στους ασθενείς με AIDS.
Γενικά, ο κίνδυνος για ADC φαίνεται να είναι υψηλότερος σε άτομα που δεν έχουν επιτύχει καταστολή του ιού, αν και μπορεί να παραμείνει στο 3 έως 10% αυτών με πλήρως ελεγχόμενο ιό.
Προτείνεται ότι η πρώιμη επέμβαση ART μπορεί να καθυστερήσει ή να μειώσει τον κίνδυνο ADC.
Για όσους έχουν αποδιδόμενη νευρογνωστική διαταραχή, η ART θα περιλαμβάνει ιδανικά δύο φάρμακα με σημαντική διείσδυση του αιματοεγκεφαλικού φραγμού. Οι επιλογές περιλαμβάνουν τα φάρμακα Retrovir (ΑΖΤ) και το Ziagen (αβακαβίρη), όπως το αναστολέα νουκλεοσιδίων ανάστροφης τρανσκριπτάσης, καθώς και το φάρμακο Crixivan (ινδιναβίρη) για την αναστολή της πρωτεάσης.
Γνωστός και ως:
- Η εγκεφαλοπάθεια του HIV
- Η νευρογνωστική διαταραχή που σχετίζεται με το HIV (HAND)
- Η άνοια που σχετίζεται με τον ιό HIV (HAD)
> Πηγές:
> Heaton, Κ .; Grant, Ι .; Βούτυρα. et αϊ. "Η HNRC 500-Νευροψυχολογία της HIV λοίμωξης σε διάφορα στάδια της νόσου." Εφημερίδα της Διεθνούς Νευροψυχολογικής Εταιρείας. Μάιος 1995: 1 (3), 231-251.
> Grant, Ι .; Sacktor, Ν .; McArthur, J .; et αϊ. "Νευρογνωστικές διαταραχές που σχετίζονται με τον ιό της ανοσοανεπάρκειας του ανθρώπου: Προσοχή στο χάσμα". Χρονικά της Νευρολογίας. Ιούνιος 2010; 67 (6): 699-714.
> Robertson, Κ .; Smurzynski, Μ .; Parsons, Τ .; et αϊ. «Η επικράτηση και η εμφάνιση νευρογνωστικών διαταραχών στην εποχή HAART». AIDS. 12 Σεπτεμβρίου 2007. 21 (14): 1915-1921.
> Tozzi, V .; Balestra, Ρ .; Bellagamba, R .; et αϊ. «Η εμμονή των νευροψυχολογικών ελλείψεων παρά την μακροχρόνια υψηλής δραστικότητας αντιρετροϊκή θεραπεία σε ασθενείς με σχετιζόμενη με τον HIV νευρογνωστικές βλάβες: Επικράτηση και παράγοντες κινδύνου». Περιοδικό σύνδρομων επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας. 1 Ιουνίου 2007 · 45 (2): 174-182.
> Eden, Α .; Τιμή, R; Hagberg, L .; et αϊ. "Η διαφυγή είναι ασυνήθιστη στους ασθενείς με HIV-1 που έχουν μολυνθεί με σταθερό ART". 17η διάσκεψη για τους ρετροϊούς και τις ευκαιριακές λοιμώξεις. San Francisco, Καλιφόρνια. 2010.