Γιατί η αρθρίτιδα σε περισσότερες από τις τέσσερις αρθρώσεις αφορά
Η πολυαρθρίτιδα (επίσης γνωστή ως πολυαρθρική αρθρίτιδα) ορίζεται ως αρθρίτιδα που επηρεάζει ταυτόχρονα πέντε ή περισσότερες αρθρώσεις. Η πολυαρθρίτιδα συνδέεται συχνότερα με αυτοάνοσες ασθένειες και θεωρείται ανησυχητική καθώς τείνει να προχωρήσει σε άλλες αρθρώσεις με την πάροδο του χρόνου.
Αιτίες
Η πολυαρθρίτιδα προκαλείται συνήθως από μια αυτοάνοση διαταραχή στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα ενός προσώπου προσβάλλει εσφαλμένα τα κύτταρα και τους ιστούς του.
Οι αιτίες της αυτοάνοσης νόσου δεν είναι καλά κατανοητές αλλά πιστεύεται ότι συνδέονται στενά με τη γενετική, το περιβάλλον και την έκθεση σε όλα, από την ακτινοβολία μέχρι τις τοξίνες.
Επειδή οι αυτοάνοσες ασθένειες τείνουν να προκαλέσουν μια απάντηση σε όλο το σώμα, εκείνες που αφορούν τις αρθρώσεις συνήθως δεν εμφανίζονται μεμονωμένα όπως μπορεί με την οστεοαρθρίτιδα (γνωστή και ως "φθορά-αρθρίτιδα").
Οι αυτοάνοσες διαταραχές που συνηθέστερα σχετίζονται με την πολυαρθρίτιδα περιλαμβάνουν:
- Ρευματοειδής αρθρίτιδα
- Ψωριατικη ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
- Αμυλοείδωση
- Λούπας
- Σκληρόδερμα
- Νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα
Η πολυαρθρίτιδα μπορεί επίσης να προκληθεί από ορισμένες λεγόμενες αλφαϊικές λοιμώξεις συμπεριλαμβανομένου του ιού chikungunya και του ιού Mayaro .
Ενώ τείνουμε να συσχετίζουμε πολυαρθρίτιδα με προοδευτική, μη αναστρέψιμη ασθένεια, μπορεί επίσης να συμβεί ως μέρος μιας οξείας ασθένειας όπως είναι ο ρευματικός πυρετός όπου η φλεγμονή μπορεί να είναι παροδική και να μεταναστεύει μεταξύ πολλαπλών αρθρώσεων.
Διάγνωση
Ενώ η πολυαρθρίτιδα σχετίζεται συχνότερα με αυτοάνοση ασθένεια, ο ίδιος ο όρος περιγράφει απλώς τον αριθμό των εμπλεκόμενων αρθρώσεων και τίποτα περισσότερο. Ως εκ τούτου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει οποιονδήποτε αριθμό συνθηκών, μόνιμες ή παροδικές, στις οποίες επηρεάζονται περισσότερες από τέσσερις αρθρώσεις.
Για το σκοπό αυτό, ο γιατρός συνήθως ξεκινά μια έρευνα εξετάζοντας τις δύο πιο πιθανές αιτίες της πολυαρθρίτιδας: τη ρευματοειδή αρθρίτιδα (RA) και την οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ).
Υπάρχουν διάφορες ενδείξεις που μπορούν να βοηθήσουν στη διαφοροποίηση μεταξύ των συνθηκών:
- Με την ΟΑ, τα συμπτώματα συνήθως ξεκινούν από τη μία πλευρά του σώματος και εξαπλώνονται στο άλλο. Με την RA, το σύμπτωμα μπορεί να αναπτυχθεί τυχαία και στις δύο πλευρές.
- Με την ΟΑ, τα συμπτώματα τείνουν να αρχίζουν με μία άρθρωση και να εξαπλώνονται προς τα έξω για να εμπλέκουν και άλλες γειτονικές αρθρώσεις. Με την RA, τα συμπτώματα μπορεί να αναπτυχθούν σε μικρές ή μεγάλες αρθρώσεις χωρίς εμφανές σχέδιο.
- Τα συμπτώματα ΟΑ τείνουν να αναπτύσσονται σταδιακά. Η RA μπορεί να χτυπήσει γρήγορα και ξαφνικά.
- Η ΟΑ συνήθως δεν έχει συστηματικά συμπτώματα (σε όλο το σώμα). Η RA συνήθως θα συνοδεύεται από επίμονη κόπωση και γενικό αίσθημα αδιαθεσίας.
- Με την ΟΑ, οι αρθρώσεις μπορεί να ενοχλούν και να είναι τρυφερές, αλλά έχουν ελάχιστη ή καθόλου διόγκωση. Με την RA, οι αρθρώσεις θα είναι οδυνηρές, διογκωμένες και δύσκαμπτες.
Ανάλογα με την ύποπτη αιτία, μπορούν να παραγγελθούν ακτίνες Χ, υπερηχογράφημα, εξετάσεις αίματος και ανάλυση αρθρικού υγρού (γνωστή και ως arthrocentesis ).
Ειδικά για την RA, δύο δοκιμασίες αίματος γνωστές ως δοκιμασία για ρευματοειδή παράγοντα και δοκιμή αντισώματος αντικυκλικής κρουκλίνης (αντι-ΟΟΡ) μπορούν να βοηθήσουν στην επιβεβαίωση της διάγνωσης.
Αντίθετα, δεν υπάρχουν αιματολογικές εξετάσεις για επιβεβαίωση του λειτουργικού συστήματος. Η διάγνωση βασίζεται στη φυσική εξέταση, στις εξετάσεις απεικόνισης και στην αξιολόγηση του αίματος και των υγρών των αρθρώσεων για την εξαίρεση της RA και όλων των άλλων αιτιών.
> Πηγές:
> Ledingham, J. "Διάγνωση και έγκαιρη αντιμετώπιση της φλεγμονώδους αρθρίτιδας". BMJ. 2017; 358: j3248. DOI: 10.1136 / bmj / j3248.
> Pujalte, G. and Albano-Aluquin, S. "Differential Diagnosis of Polyarticular Artritis." Am Fam Physician. 2015; 92 (1): 35-41.