Στρατηγικές για τη βελτίωση της αντοχής στην άσκηση στη ΧΑΠ

Αν κάποιος ρωτούσε τι σας εμποδίζει να ασκείστε όταν έχετε ΧΑΠ , πιθανότατα θα λέγατε δύσπνοια (συνήθως αναφέρεται ως δύσπνοια). Στη ΧΑΠ, η δύσπνοια και η κόπωση των μυών είναι τα κύρια αποτρεπτικά για την έναρξη ενός προγράμματος άσκησης . Αυτό είναι ατυχές επειδή ο καλύτερος τρόπος να βελτιωθεί η αντοχή στην άσκηση και να μειωθεί η δύσπνοια στην ΧΑΠ είναι να ασκείται τακτικά.

Λοιπόν, πώς μπορείς να ασκήσεις αν οι μύες σου δίνουν και δεν μπορείς να πιάσεις την αναπνοή σου;

Παρόλο που θα πρέπει πάντα να συμβουλευτείτε το γιατρό σας πριν εφαρμόσετε κάποια από τις παρακάτω μεθόδους, οι παρακάτω στρατηγικές μπορεί να σας βοηθήσουν να ασκήσετε περισσότερο χρόνο και να μειώσετε την αναπνοή κατά τη διάρκεια της άσκησης:

Μη επεμβατικός αερισμός θετικής πίεσης

Παρόλο που είναι κάπως ανέφικτο, μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που ασκούν τακτικά με μη επεμβατικό αερισμό θετικής πίεσης (NIPPV) μπορεί να έχουν ένα προπονητικό πλεονέκτημα σε όσους δεν το κάνουν. Όχι μόνο το NIPPV επιτρέπει στους ασθενείς με ΧΑΠ να ασκούν περισσότερο χρόνο, αλλά είναι σε θέση να φτάσουν σε υψηλότερο φόρτο εργασίας κατά τη διάρκεια των συνεδριών άσκησης παρά όταν ασκούν μη ενισχυόμενες. Ας ελπίσουμε ότι οι εξελίξεις στην ιατρική τεχνολογία θα οδηγήσουν στην πιο άνετη απελευθέρωση του οξυγόνου κατά τη διάρκεια του NIPPV, παρά με μια σφιχτά τοποθετημένη ρινική μάσκα.

Η χρήση του NIPPV τη νύχτα μπορεί να είναι πολύ πιο πρακτική απάντηση.

Μελέτες υποδεικνύουν ότι όταν συνδυάζονται με πνευμονική αποκατάσταση, οι ασθενείς που χρησιμοποιούν νυκτερινή NIPPV παρουσιάζουν βελτιώσεις στη δοκιμή 6 λεπτών με τα πόδια , FEV1 , δυναμική υπερπληθωρία και αρτηριακά αέρια αίματος . Οι ασθενείς μπορεί επίσης να παρατηρήσουν βελτίωση στη σωματική τους λειτουργία, την κοινωνική λειτουργία, την ψυχική υγεία και τη ζωτικότητα.

Ηλεκτρική διέγερση

Οι ασθενείς με ΧΑΠ που έχουν καλύτερα διατηρημένη μυϊκή δύναμη και μυϊκή λειτουργία μπορούν να ωφεληθούν από τη νευρομυϊκή ηλεκτρική διέγερση υψηλής συχνότητας (hf-NMES). Μελέτες υποδηλώνουν ότι βελτιώνει την ικανότητα άσκησης επιτρέποντας στους ασθενείς να ανέχονται υψηλότερο επίπεδο έντασης άσκησης. Μπορεί επίσης να βελτιώσει την αϋπνία.

Ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης του hf-NMES είναι να το χρησιμοποιήσετε πριν εμφανιστεί σπατάλη ιστών (συχνή σε προχωρημένη ΧΑΠ), αν και μπορεί να είναι ευεργετική για ασθενείς με σοβαρή αναπηρία με δύσπνοια ανικανότητας.

Η ηλεκτρική διέγερση μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο σπίτι ή ως μέρος ενός επίσημου, πνευμονικού προγράμματος αποκατάστασης.

Συμπλήρωση οξυγόνου

Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Thorax υποδηλώνει ότι το συμπληρωματικό οξυγόνο κατά τη διάρκεια της άσκησης παρέχει μόνο ελάχιστη ανακούφιση από τη δύσπνοια και δεν βελτιώνει ελάχιστα την ανοχή στην άσκηση στη ΧΑΠ. Ωστόσο, οι μετέπειτα μελέτες υποδηλώνουν ότι μπορεί να βελτιώσει την αντοχή στην άσκηση, να μειώσει την αντίληψη της δύσπνοιας και να μειώσει τον υπερπληθωρισμό των πνευμόνων σε ασθενείς με φυσιολογικά επίπεδα οξυγόνου στο αίμα.

Υπάρχει συνεχής εικασία σχετικά με το ποια μέθοδος χορήγησης - ρινική κάνουλα ή τρανσθερμική - είναι καλύτερη κατά τη διάρκεια της άσκησης. Η έρευνα που υποστηρίζει τη χρήση της μεθόδου transtracheal είναι μάλλον ξεπερασμένη. Ωστόσο, υποστηρικτές της τρανσθερμικής παράδοσης οξυγόνου διατηρούν την πεποίθησή τους ότι λειτουργεί καλύτερα.

Πνευμονική Αποκατάσταση

Η πνευμονική αποκατάσταση αποτελεί σημαντικό μέρος της θεραπείας με τη ΧΑΠ και συνιστάται για όλους τους ασθενείς που βρίσκονται σε μέτρια έως πολύ σοβαρά στάδια της Χ.Α.Π. Η πνευμονική αποκατάσταση μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς με ΧΑΠ :

φαρμακευτική αγωγή

Υπάρχει ένας αριθμός διαθέσιμων φαρμάκων που έχουν αποδειχθεί ότι βελτιώνουν την ανοχή στην άσκηση και μειώνουν την επαγόμενη από την άσκηση αναπνοή στη ΧΑΠ.

Τα πιο συχνά μελετημένα είναι:

Εκπαίδευση διαστήματος

Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης κατά διαστήματα, ένας ασθενής επαναλαμβάνει ακολουθίες άσκησης υψηλής έντασης διαστρεβλωμένη με ελαφριά άσκηση (που μελετάται περισσότερο στη ΧΑΠ) ή ανάπαυση. Η ενδιάμεση εκπαίδευση στη Χ.Α.Π. έχει ως αποτέλεσμα θετικά αποτελέσματα εκπαίδευσης σε ορισμένους ασθενείς και χρησιμοποιείται συχνά ως μέρος ενός προγράμματος πνευμονικής αποκατάστασης.

Πηγές

Belman MJ, et.al. Τα εισπνεόμενα βρογχοδιασταλτικά μειώνουν τον δυναμικό υπερπληθωρισμό κατά τη διάρκεια της άσκησης σε ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Am J Respir Crit Care Med1996, 153: 967-75

Calverley, ΡΜΑ. Αναπνοή κατά τη διάρκεια άσκησης στη ΧΑΠ: πώς λειτουργούν τα ναρκωτικά; Thorax 2004 · 59: 455-457 doi: 10.1136 / thx.2004.023150.

Casaburi R., et αϊ. Βελτίωση της ανοχής στην άσκηση με συνδυασμό θειοτροπίου και πνευμονικής αποκατάστασης σε ασθενείς με Χ.Α.Π., 2005, 127 (3): 809-817.

Νάπολη, Lara Maris et al. Η νευρομυϊκή ηλεκτρική διέγερση βελτιώνει την ανοχή στην άσκηση σε ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια με καλύτερη διατηρημένη μάζα χωρίς λίπος. Κλινικές [online]. 2011, vol.66, n.3 [παρατιθέμενο 2012-07-02] 401-406.

Neder, JA et. al. Ηλεκτρική διέγερση από το σπίτι με βάση τη νευρομυϊκή μορφή ως νέα στρατηγική αποκατάστασης για ασθενείς με σοβαρή αναπηρία με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (COPD). Thorax 2002, 57: 4 333-337 doi: 10.1136 / θώρακα.57.4.333.

O'Donnell DE, et.al. Η σπιρομετρική συσχετίζει τη βελτίωση της απόδοσης στην άσκηση μετά από την αντιχολινεργική θεραπεία στη χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Am J Respir Crit Care Med 1999 · 160: 542-9.

Schönheit, Köhnlein Τ. Et. al. Μη επεμβατικός αερισμός στην πνευμονική αποκατάσταση ασθενών με ΧΑΠ. Respir Med. 2009, 103 (9): 1329.

Somfay, Α. Et.al. Επίπτωση απόκρισης δόσης του οξυγόνου στον υπερπληθωρισμό και αντοχή στην άσκηση σε ασθενείς με μη-υποξαιμική ΧΑΠ. ERJ 1 Ιουλίου 2001 νοΙ. 18 όχι. 1 77-84.

Wesmiller SW et.al. Ανοχή στην άσκηση κατά τη διάρκεια της ρινικής κάνουλας και παροχή τρανσθερικού οξυγόνου. Am Rev Respir Dis. 1990 Mar · 141 (3): 789-91.