Τι πρέπει να γνωρίζετε για την αδιάφορη αρθρίτιδα

Προσδιορισμός του κινδύνου εξέλιξης της ρευματοειδούς αρθρίτιδας

Ενώ υπάρχουν πολλοί τύποι αρθρίτιδας , οι ασθενείς δεν ταιριάζουν πάντα σε μία από τις καθιερωμένες και γνωστές κατηγορίες ρευματολογικών παθήσεων. Ένας ασθενής μπορεί να βρίσκεται στα αρχικά στάδια της φλεγμονώδους αρθρίτιδας , ωστόσο το πρότυπο των συμπτωμάτων δεν είναι σύμφωνο με συγκεκριμένο τύπο αρθρίτιδας. Μπορεί να υπάρχουν επικαλυπτόμενα συμπτώματα τα οποία ταιριάζουν σε περισσότερες από μία ρευματικές ασθένειες.

Όταν ένας ασθενής παρουσιάζει συμπτώματα συμβατά με φλεγμονώδη αρθρίτιδα αλλά όχι συγκεκριμένο τύπο, ταξινομούνται ως έχοντα αδιαφοροποίητη αρθρίτιδα. Είναι ένας τρόπος να πούμε ότι δεν υπάρχει ακόμη οριστική διάγνωση.

Γιατί η πρόβλεψη της πορείας της αδιαφοροποίητης αρθρίτιδας είναι σημαντική

Εκτιμάται ότι το 40-50% των ασθενών με αδιαφοροποίητη αρθρίτιδα υφίσταται αυθόρμητη ύφεση . Περίπου το 30% των ατόμων με αδιαφοροποίητη αρθρίτιδα αναπτύσσουν ρευματοειδή αρθρίτιδα , ενώ τα υπόλοιπα αναπτύσσουν άλλες συνθήκες. Δεδομένου ότι ο στόχος της θεραπείας για ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα είναι να σταματήσει η εξέλιξη της νόσου, είναι χρήσιμο να επιχειρήσουμε να προβλέψουμε ποιοι ασθενείς με αδιαφοροποίητη αρθρίτιδα είναι πιθανό να αναπτύξουν ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Το 2008, αναπτύχθηκε ένας κανόνας πρόβλεψης στην Ευρώπη και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό « Αρθρίτιδα & Ρευματισμοί» . Με βάση την ηλικία του ασθενούς, το φύλο, τον αριθμό των αρθρώσεων που επηρεάστηκαν, τη διάρκεια της πρωϊκής δυσκαμψίας , την CRP , τον ρευματοειδή παράγοντα και το αντι-CCP , ο κίνδυνος ανάπτυξης ρευματοειδούς αρθρίτιδας ήταν ιδιαίτερα προβλέψιμος σε ασθενείς με αδιαφοροποίητη αρθρίτιδα.

Το 2010, το Αμερικανικό Κολέγιο Ρευματολογίας συνεργάστηκε με την European League Against Rheumatism για την αναθεώρηση των οδηγιών που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Οι αναθεωρημένες κατευθυντήριες γραμμές επικεντρώθηκαν σε προηγούμενα στάδια της ασθένειας και όχι σε χαρακτηριστικά στα τέλη του σταδίου, τα οποία συνάδουν με την επίμονη ή διαβρωτική ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Σύμφωνα με τις αναθεωρημένες κατευθυντήριες γραμμές, η ορισμένη ρευματοειδής αρθρίτιδα βασίζεται στην επιβεβαιωμένη παρουσία θυλακίτιδας σε τουλάχιστον μία άρθρωση, στην απουσία άλλης διάγνωσης που εξηγεί καλύτερα την αρθροθυλακίτιδα και στην επίτευξη συνολικής βαθμολογίας 6 ή μεγαλύτερης (από τις 10) από (βαθμολογία 0-5), ορολογική ανωμαλία (ρευματοειδής παράγοντας ή αντι-ΟΟΡ, εύρος βαθμολογίας 0-3), αυξημένη απόκριση οξείας φάσης (CRP ή ρυθμός καθίζησης . εύρος βαθμολογίας 0-1), και διάρκεια συμπτωμάτων (2 επίπεδα, εύρος 0-1).

Ενώ η ακτινογραφική αξιολόγηση (δηλ. Η ακτινογραφία ή η μαγνητική τομογραφία), ιδιαίτερα η διάβρωση των χεριών και των ποδιών, μπορεί να προσφέρει πρόσθετες πληροφορίες στον διαγνωστικό, είναι χρονοβόρες και δεν είναι οικονομικά αποδοτικές ως εργαλείο επιλογής για την πρόβλεψη του κινδύνου ανάπτυξης ρευματοειδής αρθρίτιδα σε ασθενείς με αδιαφοροποίητη αρθρίτιδα.

Η εξέλιξη της ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι παρόμοια σε ασθενείς που διαγνώστηκαν για πρώτη φορά με αδιαφοροποίητη αρθρίτιδα αλλά συνεχίζουν να αναπτύσσουν ρευματοειδή αρθρίτιδα και σε εκείνους που έχουν αρχικά διαγνωστεί με ρευματοειδή αρθρίτιδα. Η καθυστέρηση της θεραπείας με αντι-ρευματικά φάρμακα που τροποποιούν τη νόσο ή τα βιολογικά φάρμακα σε ασθενείς με αδιαφοροποίητη αρθρίτιδα μπορεί να μειώσει την ακατάλληλη θεραπεία ασθενών οι οποίοι θα ακολουθήσουν αυθόρμητη ύφεση, αλλά η έγκαιρη θεραπεία προσφέρει την καλύτερη ευκαιρία στην πρόληψη της εξέλιξης της νόσου, της αναπηρίας και της μειωμένης ποιότητας της ζωής μεταξύ των ατόμων που κινδυνεύουν να αναπτύξουν ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πρόβλεψη του κινδύνου βοηθά στην επιλογή ασθενών που πιθανόν να μην καθυστερούν τη θεραπεία.

Πρέπει η θεραπεία να καθυστερήσει;

Έχουν υπάρξει μικρές μελέτες που αξιολόγησαν τη χρήση αντιρευματικών φαρμάκων ή βιολογικών τροποποιητικών ασθενειών για την πρόληψη της εξέλιξης αδιαφοροποίητης αρθρίτιδας σε ρευματοειδή αρθρίτιδα. Ενώ τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η μεθοτρεξάτη και το Orencia (abatacept) απέτρεψαν την πρόοδο στη ρευματοειδή αρθρίτιδα σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, η Remicade δεν το έκανε. Απαιτούνται μεγαλύτερες μελέτες.

Πηγές

2010 Κριτήρια κατάταξης της ρευματοειδούς αρθρίτιδας: Αμερικανικό Κολέγιο Ρευματολογίας / Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη κατά των Ρευματισμών. Οι Aletaha, Daniel et αϊ. Αρθρίτιδα & Ρευματισμοί. 10 Αυγούστου 2010.

Πρόληψη της εξέλιξης από τη μη διαφοροποιημένη αρθρίτιδα στη ρευματοειδή αρθρίτιδα: Οι κλινικές και οικονομικές επιπτώσεις. Michael H. Schiff, MD. Το αμερικανικό περιοδικό της διαχειριζόμενης φροντίδας. 19 Νοεμβρίου 2010.

Επικύρωση ενός κανόνα πρόβλεψης για το αποτέλεσμα της νόσου σε ασθενείς με πρόσφατη εμφάνιση μη διαφοροποιημένης αρθρίτιδας. Αρθρίτιδα & Ρευματισμοί. van der Helm-van Mil, ΑΗΜ, κ.ά. Τόμος 58, τεύχος 8. Αυγούστου, 2008.